De Arabische Spiegel

Mannen en vrouwen sterven voor vrijheid. Dagelijks worden zij gedood door de instrumenten van de staat. Instrumenten omdat zij die de orders uitvoeren voor het eigen bestaan volledig afhankelijk zijn van het onderdrukkingsapparaat.

Er zijn twee, misschien wel drie redenen om over te gaan tot het doden van protesterende mensen:

Je bent militair/ veiligheidsagent met een familiare traditie binnen het staatsapparaat. Het je weet niet beter argument.

Je wordt gedwongen door dienstplicht en de wetten die daarmee samengaan geterroriseerd; er valt aan het schieten niet te ontkomen. Niet zonder je eigen lijf en goed in gevaar te brengen. Familie, geld en gezondheid gaan voor het welzijn van anderen.

Je bent niet goed bij je hoofd. Je houdt van regelmaat en structuur. Het leger/ de dienst is je thuis. Alles wat je thuis bedreigt mag worden uitgeschakeld.

Het is angst voor verandering en afhankelijkheid welke mensen drijven tot weerzinwekkende daden.

De mensen zijn, het volk is haar angst kwijt. Is het niet van een ongekende schoonheid? Zij gaan keer op keer de straat op. Elke keer weer protesteren met de feitelijke kennis dat een kogel een eind aan je leven kan komen maken. Ik kniel voor deze gedrevenheid. De straat op gaan voor je ideaal, voor je eten, voor de toekomst van allen, voor het verminderen van de willekeur, voor de democratie wetende dat je kunt sterven voor je idealen. Sterven door de kogel of sterven tijdens een verhoor.

Mensen in Noord Afrika en het Midden Oosten willen af van de despoten. Van de clan´s, van de families, van de militairen. Zij zijn het blijkbaar zat. Zij willen een beetje invloed op het verloop van hun leven.Door de pratende hoofden wordt gesteld dat de nieuwe media de motor zijn achter de Arabische lente. Prachtig dat de moderne informatie technologie bijdraagt aan het veranderen van de wereld. Ik ben verrukt en hoopvol over de ontwikkelingen op termijn. De jonge mensen van de regio´s lijken behoefte te hebben aan dat waar wij allen recht op hebben: een leven dat goed is, waarin werk geen bedreiging is voor je leven. Leven in goede gezondheid met keuze uit goed voedsel. Recht op scholing, behuizing en gezondheidszorg. Mensen waar ook ter wereld hebben behoefte aan rust en stabiliteit.

Democratie is een goed systeem. Mensen stemmen en vertegenwoordigers zorgen voor een infrastructuur welke voor iedereen een degelijke leefbasis biedt en mensenrechten garandeert. Voorgaande is het democratisch ideaal. Bij de uitwerking blijkt eens te meer dat de uitvoering voor een substantieel deel van de bevolking leidt tot verbittering en afkeer van politiek Den Haag.

Onze democratie is voor jonge Arabieren een ideaal. Wij weten wel beter. Onze democratie is nog lang niet wat het zou kunnen zijn. Ik verwacht dat de jonge Arabier niet tevreden is met een systeem waar je eenmaal in de vier jaar mag stemmen, waarna er van je verwacht wordt dat je gaat opzitten en pootjes geven.

Binnen ons systeem zijn er veel instrumenten welke een burger kan gebruiken om besluiten te beïnvloeden en beleid te sturen, maar deze mogelijkheden zijn alleen toegankelijk voor degenen die hard willen werken. Als individu is het nagenoeg onmogelijk om politiek invloed uit te oefenen. Alleen als onderdeel van een collectief is het te doen om politiek te bedrijven, en alleen een geïnstitutionaliseerd collectief maakt het mogelijk enige invloed uit te oefenen. Een gelegenheidscollectief krijgt moeilijk toegang tot het systeem. Laat staan dat een dergelijk collectief genoeg macht kan uitoefenen om ook daadwerkelijk invloed te hebben op beleidsvorming.

De Arabische lente rechtvaardigt het bestaan van de democratie als ideaal voor landsbestuur. Het is ongekend de wijze waarop mensen in het Midden-Oosten gebruik maken van ideeën uit de diverse burgerrechtenbewegingen van het Westen. Van Plato, King, Gandhi, Kennedy, de Dalai Lama en de suffragettes worden idealen gedestilleerd.

Wat ervan terecht komt is de vraag, maar de intentie, de wens en het willen zijn daar.

Wat de mensen daar willen is ons duidelijk. Wat willen wij nog van democratie? Wij kennen en hebben het recht, de vrijheid om te stemmen. Wij mogen organiseren en demonstreren. Inspraak, commissies en bodemprocedures. En toch is er onvrede. Wij voelen ons bedrogen door degene die ons vertegenwoordigen. Dat is de teneur. Zij in het centrum van de macht doen niets voor ons. Linkse hobby´s hebben Nederland aan de rand van de afgrond gebracht. Dat mensen een dergelijk beeld hebben is te begrijpen, maar het is wat kort door de bocht.

Om mij heen kijkend, observerend, lezend, zie ik een land waar de mensen het goed hebben. Welvaart is er voldoende, welzijn wordt langzaam minder. Bij ons heeft het kapitalisme een goed leven mogelijk gemaakt. Het is voor een individu mogelijk om lekker te verdienen. Samen kun je een gezin stichten en goed leven. Als je mee kunt doen is het goed zijn in de Nederlanden.

Familie, veiligheid en economie zijn de stokpaardjes van alle politieke partijen. En het lijkt er op of zij nog maar een vrijheid vertegenwoordigen en dat is de vrijheid om jezelf zo duur mogelijk te verkopen.De andere vormen van vrijheid: van en tot, worden beperkt onder het mom van economische efficiëntie en staatsveiligheid. De strijd tegen de terreur heeft ons allen in de eerste plaats verdachte gemaakt. Zoals de staat is vertrouwt zij haar onderdanen.

In tegenstelling tot de mensen in Noord Afrika en het Midden-Oosten nemen wij de vrijheid voor lief. Waarom gaan wij de straat niet op tegen het verkwisten van onze zuurverdiende centen door producenten, banken, overheden en belangengroepen? Waarom gaan wij de straat niet op om onze stem te laten horen tegen machtsmisbruik van Minister, Burgemeester, Wethouder? Wij maken geen gebruik maar van het recht om te protesteren omdat dat geen enkel effect heeft op vormen en uitvoeren van beleid. Op protest wordt neergekeken. `Je kunt het systeem alleen van binnenuit veranderen. Wordt lid van een partij, zet je in voor een belangengroep.´ Wijze raad, maar resulteert meestal niet in een duidelijk vooruitziend resultaat. Een politiek systeem is door haar structuur van wetgeving en besluitvorming geen omgeving voor creativiteit. Middelmaat overheerst ideaal en uitvoering.

De Arabische lente houdt mij een spiegel voor. Ik zit vol met kennis. Heb overal wel een mening over. Ben op de hoogte van de toestand in de wereld. Ben op de hoogte van de toestand in Nederland. Heb tijd om te besteden, maar doe er niets mee voor de goede zaak. Ik sta erbij en ik kijk er naar.Beperkt het alleenrecht van de economische vrijheid, de creativiteit van burger en politicus? Wat wil ik van en met de vrijheid?

Wat willen wij van en met de vrijheid?