Regenseizoen

Water, water is leven en water is dood. Zonder water is leven niet mogelijk. Water heeft een aantal eigenschappen welke het interessant maken. Water is al 3.8 miljard jaar op aarde. Water is zwaar, een kubieke meter weegt een ton. Water heeft een lage viscositeit, dat maakt dat het overal in kan doordringen. Water verdampt, wolkt en regent neer. Water stroomt van hoog naar laag. Water bevriest. Water is hard als je er met hoge snelheid op valt. Water zit vol met de producten van haar eroderende werking; planten tieren er welig op. Water zit vol met producten van menselijke origine. Water is overal, water is het. Zoetwater is schaars.

Verdampen en regenen zijn in de tropische regio’s van onze planeet zeer intens. Elk regenseizoen leidt dat wel ergens tot een watersnoodramp. En nu de aarde warmer wordt lijkt het alsof de frequentie van de menselijke ellende toeneemt. In Pakistan is het dit jaar goed mis. Vele miljoenen mensen hebben plots geen leven meer. Zelfs weinig kun je kwijtraken.

De hulpwereld komt weer op gang. De Verenigde Naties vragen om donaties. Honderden miljoenen zijn er nodig om deze ramp niet op een ramp te laten uitlopen. De wereld staat altijd klaar voor de mensen in de rampenlanden. Over de hele wereld is er eerste hulp en langdurige hulp nodig omdat er helaas vele staten zijn die geen enkele moeite doen om de eigen bevolking weerbaar te maken.

De Pakistani zijn de laatste jaren wel erg ongelukkig. Een vreselijke aardbeving in de Swat Vallei en nu een intens regenseizoen. Alle moeite die in de heropbouw is gaan zitten was voor niets. Ik heb medelijden met de getroffen Pakistani. Niet omdat zij weer door een ramp zijn getroffen want ik denk dat zij ondertussen gepokt en gemazeld zijn door de natuur waar zij in leven. Zij weten te overleven. Ik heb medelijden omdat de Pakistaanse overheid telkens weer laat zien dat zij geen enkel respect hebben voor de bevolking. Op geen enkele wijze iets wil betekenen voor de eigen bevolking.

Wat weet ik van Pakistan? Ontstaan na het onafhankelijk worden van India. En vanaf de eigen onafhankelijkheid geregeerd door corrupte dictators en corrupte politici. Islam is de dominante levenleidraad. Pakistan verkeert nog steeds in een staat van oorlog met India over het gebied Kasjmir. Pakistan heeft de atoombom. Pakistan heeft een groot staand leger. De Pakistaanse overheid is echter niet in staat de ellende van de eigen bevolking enigszins te verzachtten. Zij gaan er van uit dat hulp wel komt. Zeker nu zij een gewaardeerd partner zijn in de strijd tegen de terreur. Is het niet pervers?

Ik wil niet beweren dat alles in de westerse wereld zo goed gaat. Dat alles hier goed wordt opgepikt en afgehandeld, maar de intentie is er in elk geval. Kijk naar wat de regering Bush deed na de orkaan Katrina: niets.  Over het algemeen gaan overheden in onze contreien op een adequate manier om met rampen. Oké, onze overheden hebben poen en infrastructuur en specialisten.

Wat mij ergert aan de Pakistaanse houding is het gebrek aan medemenselijkheid. Er wordt niet vooruitgedacht ondanks het feit dat het land regelmatig door de natuur veroorzaakte noden kent. Je zou denken dat dit aanzet tot planning en oefening. Het vooruit denken wordt echter overgelaten aan westerse hulporganisaties en de internationale gemeenschap. Zij nemen de verantwoordelijkheid die genomen dient te worden door de Pakistaanse overheid. Men zit op de kont en wacht opdat wat zij weten dat komen gaat: hulp en geld. Geld dat zij zelf niet uit hoeven geven, moeite die zij zelf niet hoeven doen. Aan de ene kant de Taliban ondersteunen en aan de andere kant geen enkel probleem hebben met de poen van de ongelovigen. Pervers, is het niet?

Dit bericht werd geplaatst in fundamentalisme, internationale politiek, Natuurgeweld en getagged met , , , , . Maak dit favoriet permalink.

Plaats een reactie