Kweenie, maar denk een beetje

Kweenie wat te schrijven. Weet wel meer niet wat te schrijven. Schrijven is niet gemakkelijk. Welk onderwerp, welke invalshoek? Emotioneel of gedistantieerd? Analyse of slechts beschrijving? Wat te doen op een vrije middag?

Voor de hand ligt de politieke situatie in het land, maar dat is iets waar elke schrijver al wat over heeft geschreven. Elke journalist, commentator en deskundige heeft al verklaard: wie, wat, waar, waarom en hoe? En voor zover ik kan beoordelen geeft een ieder eenzelfde commentaar. Waaruit blijkt dat geen van de pratende hoofden en schrijvende handen een idee heeft waar het over gaat. Bezuinigen voor Brussel en de komende generaties. Bezuinigen om de kapitaalmarkten te behagen. En dat is allemaal goed voor ons allemaal. Ik weet niet wat goed is, het lijkt mij dat korte termijndenken nergens goed voor is. En alles wat ik lees en hoor gaat over een periode van ten hoogste vier jaar, de tijdspanne van een electorale periode, meer niet. Ik ben van mening dat wij Nederlanders, Europeanen en Wereldburgers ons geen korte termijnen meer kunnen veroorloven.

Over de toekomst wordt niet nagedacht. Wat is er van belang voor Nederland, Europa en de Wereld om de toekomst zonder oorlog, honger en met menselijke waardigheid tegemoet te treden?

Ik zal een aantal onderwerpen noemen welke naar mijn bescheiden mening van belang zijn om de mensheid een kans op aarde te gunnen. Voor het creëren van deze kans is het van belang groot te denken. Als eerste: verminderen van het aantal mensen op aarde. Zoals de wereld bevolking blijft groeien kan dat niet goed zijn voor het ecosysteem waar wij ons voedsel uit halen en ons leven in en op doorbrengen.

Een tweede punt: scholing. Voor een planeet waar mensen in harmonie met elkaar leven en waar rekening wordt gehouden met de grenzen van wat de aarde kan hebben is het van belang dat mensen goed worden geschoold. Lezen, schrijven, rekenen en het belangrijkst: begrijpen behoren bij de kennis welke mensen nodig hebben om op lange termijn in hun werelden te overleven. Geloof en bijgeloof staan in de weg van gezonde menselijke omgang en kunnen alleen van minder belang worden door middel van het opbouwen van gedegen methoden van oordeel; een wetenschappelijke benadering van het menselijk zijn in de wereld en op de planeet.

Een derde punt: inkomstenverdeling en inkomensdefinitie. Om te komen tot werelden waarbinnen natuur en mens centraal staan is het onontkoombaar dat er wordt nagedacht over aanpassingen aan het systeem van productie en consumptie. Wat is arbeid en hoe wordt deze variabele gewaardeerd? Welke rechtten en plichten hebben die personen die de productiemiddelen bezitten? Wat is rechtvaardig voor mens en planeet wat betreft de verdeling van het internationaal inkomen? Herwaardering van de variabele welzijn is van groot belang voor het bestaan van mensen waar dan ook.

Vierde punt: geloof wordt alleen nog beleden in huis en in kerk, moskee en tempel. Alleen de positieve elementen van de wereldse religies mogen worden uitgedragen. Alle exclusieve elementen van het geloven behoren te verdwijnen. Van belang voor dergelijke ontwikkeling is scholing. De wereldse religies behoren zichzelf reflectief te benaderen, zich niet meer op te stellen als reactionair tegenover de werelden van ideeën en gedachten.

Vijfde punt: voorgaande punten behoren te leiden tot een herwaardering van wat het betekent om mens te zijn. Mensen vragen er niet om geboren te worden. Het is niet zo dat mensen vanaf het moment van geboorte zondig zijn en daarom moeten lijden om te laten zien dat hij of zij de hemel verdienen. Het is niet zo dat een mens alleen op aarde is om te leven zoals Allah of God of het kapitaal het voorschrijft. Wonen, voeding, scholing, gezondheid en vrijheid van en tot zijn mensenrechten en geen economische categorieën. Het getuigt van simplisme en intellectuele eenvoud om anderen te zien als middel om alleen het eigen bestaan mee te verbeteren.

Zesde punt: al het voorgaande is idealisme en je weet idealen hebben al veel mensen het leven gekost. Ook het niet hebben van een ideaal is een ideaal en heeft het in zich om levens te kosten. Kijk naar de Nederlandse politiek links, rechts, populist en libertijn kennen alleen nog het ideaal van het financieel kapitalisme. Niet het electoraat bepaalt beleid, nee alleen financiële markten lijken te bepalen hoe er wordt geregeerd. Soevereiniteit opgeven aan Europa wordt meer en meer gezien als problematisch, maar het weggeven van soevereiniteit aan ondemocratische abstracte financiële instituten is geen enkel probleem.

Neoliberalisme is fnuikend voor creativiteit. De middelmaat bepaalt de toon van leven in alle sectoren van de maatschappij. Alles lijkt op elkaar, iedereen lijkt op elkaar. Alternatieve denkers worden geïncorporeerd of geridiculiseerd. De middelmaat bepaalt het leven, beperkt vrijheid en creëert de domme individu

Alles is geld en niets meer is liefde. Het is tijd om verder te gaan dan geld en waarde alleen. Onthoudt: niemand verkiest het geboren te worden.

Der Untergang

Ik ben zo, ik ben zo tevreden, ik ben zo gelukkig. Het is heerlijk om in de Nederlanden te zijn en te leven.

Het is voorlopig voorbij de rechtse nachtmerrie. Mijn passiviteit van de laatste maanden valt als het juk van mijn schouders. Mijn veronderstelling is uitgekomen: Geert is een opportunist. Instemmen met de draconische maatregelen van deze coalitie was het einde geworden van de PVV. Nu maakt hij weer een kansje om op een positieve manier in de geschiedenisboeken te komen. Geert is niet slim, maar wel handig.

Het gedooggedrocht is ten onder gegaan aan zijn eigen optimisme. CDA en VVD wilden zo graag zonder de linksmensen regeren, zo graag het beleid van de neoliberale leest diep in de Nederlandse politiek verankeren dat zij een pact met de duivel geen probleem vonden. Samen met de duivel werd de markt meer en meer de plaats waar leven wordt bepaald en beperkt.

Maxime en Mark gaan de toekomst in als de mannen die Nederland aan de rand van de afgrond hebben gebracht door het landsbelang in deze crisisperiode niet voorop te stellen bij het vormen van een gedoogregering met Geert.

Landsbelang. Een prachtig begrip, maar nogal flexibel. Elke partij heeft een ander belang van het land in het vaandel staan. Voor de PVV zijn de moslim en Europa niet goed voor het landsbelang. Voor het CDA zijn christelijke normen en waarden van landsbelang. Voor VVD zijn marktwerking en financiële markten van landsbelang. Bezuinigen en hervormen zijn volgens alle partijen van landsbelang vooral omdat Brussel dat van ons wil. Waarom bezuinigen en hervormen nodig zijn wordt door geen enkele partij in regering of parlement niet meer genoemd. Wij zijn verworden tot speelbal van de financiële markten. De spelers op deze markten zijn de reden van deze crisis en blijken tegelijkertijd onze meesters te zijn. Wij kunnen in dezen spreken van een loose-loose situatie.

De PVV, Wilders krijgt door de anderen in de coalitie het zwartepietje toegespeeld. De vraag is, is dat reëel? De partijbelangen van CDA en VVD hebben bijgedragen aan het ontstaan van het gedrocht dat Nederland over deze kabinetsperiode heeft geregeerd.

Gister zag ik Stef Blok, fractievoorzitter VVD, in het programma Buitenhof. Stef denkt dat Nederland ten onder gaat zonder de bezielende leiding van de VVD. Dat wat nu zou kunnen volgen betekent nog grotere problemen: het afwaarderen van de Nederlandse kredietwaardigheid door Amerikaanse rating bureaus. Waardoor wij meer rente gaan betalen over de leningen die de staat moet afsluiten om de gevolgen van de financiële crisis te financieren.

Daarnaast ziet Stef zonder de uitvoering van de plannen van deze coalitie overal beren op de weg. Door het scheefwonen zal de woningmarkt op slot blijven. Vraag aanbod en het vermogen van mensen om opgeblazen prijzen te kunnen financieren door middel van hypotheken die niet meer te verkrijgen zijn komen bij de vertellingen van Stef helemaal niet aan de orde. Zieke mensen zijn volgens Stef niet goed voor de tekorten op de begroting. Mensen die ziek worden, ziek zijn en ziek blijven behoren steeds meer te betalen voor dat wat een lijf kan gebeuren. Stef is een harde man die denkt aan “het” landsbelang. Hij ziet dat andere partijen in verwarring zijn en die verwarring maakt dat zij slechts het eigen belang dienen. Dat is ietwat kort door de bocht beste Stef, als er een partij is die heeft laten zien dat zij in de war is, is dat toch wel de VVD. Het laten vallen van liberale principes om coûte que coûte te kunnen regeren zonder de linksmensen is een teken van interne verwarring.

Uit vraaggesprekken rondom de val van dit kabinet met allerlei politieke kopstukken blijkt dat Nederland blijkbaar geregeerd wordt door Europa, de financiële markten en de kredietbeoordelaars. Het Nederlands parlement en Nederlandse regeringen blijken alleen beleid te kunnen formuleren dat het zegel van goedkeuring krijgt van vrouwen en mannen waar wij in Nederland niet voor hebben gekozen. Als de PVV na de verkiezingen groter wordt dan zij nu is ligt dat voornamelijk aan het voortdurend benadrukken van de afhankelijkheid van de Nederlandse besluitvorming door CDA, VVD, PvdA, GL en D66.

En wat betreft de financiële markten: Nederland is te groot om te falen. Als wij gaan gaat heel Europa, en dat is iets dat onze politici in de wandelgangen eens moeten gebruiken tegen nationale en internationale onheilsprofeten.

Waar ligt de oorzaak van het huidig begrotingstekort? Dat is een vraag welke niet meer gesteld wordt. Zeker niet in de media, de volgzame media.

De affaire Holman

Nederland houdt van de stormen die woedden in glazen water.

Theodor H heeft een toneelstuk in dialoog geschreven. Een dialoog tussen Breivik en Wilders over de grenzen van de ideologie. Interessante exercitie, interessant concept.

Om zijn stuk te promoten heeft hij interviews gegeven. Aan de Dagelijkse Standaard en het Parool. In de interviews wordt weer eens duidelijk wat Theodor vindt van de Islam en de linkse politieke elite. Zijn oude man mantra.

Sinds de moord op zijn vriend Theo van Gogh is Holman zijn vertrouwen in de huidige generatie politici volledig verloren. Hij kan zich niet vinden in ideologieën want deze zijn utopieën en daardoor onwerkelijk. Idealisten zijn mensen met een onwerkelijk wereldbeeld. En de uiterste consequentie van het ideaal zijn handelingen met dodelijke afloop voor mensen zonder weet van deze idealen. Volgens Holman is Breivik een slimme jongen die zijn geloof in de democratie is verloren. Maar Holman kan zich wel in de ideeën van Breivik over de islam en haar negatieve uitwassen vinden. Een van deze uitwassen is het feit dat de Islam niet bekritiseerd mag worden. Het politiek correct denken maakt democratie en maatschappij kwetsbaar. De Islam mag niet worden geduid als fascistische ideologie. En dat maakt dat zij haar wapens, migratie en voortplanting, zal gebruiken om de fundamenten van onze rechtsstaat te ondergraven.

Is de Islam een religie of een ideologie?
Een ideologie is een omschrijving van een maatschappelijk ideaal, de daaraan gelieerde normen en waarden. En de wijze waarop de normen en waarden dienen te worden gerealiseerd om het ideaal te verwezenlijken. Voldoet Islam aan deze omschrijving? Ja, maar het is niet de enige religie die aan deze omschrijving voldoet. Alle grote monotheïstische godsdiensten zijn gericht op het realiseren van een ideaalbeeld aan maatschappelijke structuren. En het realiseren van deze religieuze utopieën heeft over de laatste millennia vele miljoenen het leven gekost.

Is de Islam een verderfelijke ideologie? Ja, in zoverre het mijn individu ontkent en het mij wil elimineren omdat ik Allah niet erken als een bestaand fenomeen. Ik ben het wat het laatste betreft met eens met Holman. Maar om nu alle islamieten te zien als infantiele moorddadige zeloten, nee. Dat is hetzelfde als alle mannelijke katholieken zien als machtswellustige pedofielen.

Holman ziet politiek correct denken als het middel voor de politieke islam om in onze maatschappij door te dringen. Wat ik mij telkens afvraag als het politiek correcte denken wordt opgevoerd als de boosdoener wat betreft de vertrutting van de maatschappij is het volgende: Is de politiek correcte benadering van Islam niet het gevolg van het verleden van ons land? Ten tijd van de verzuiling was het normaal om de andere zuilen niet voor het hoofd te stoten zo bleef het land voor onze religieuze elites regeerbaar. De verzuiling is voorbij, maar de bestaande vaderlandse religies proberen de Islam in te passen in de bestaande structuur door kritiek op Islam te voorkomen. Zo voorkomt men ook kritiek op de eigen religie, en blijft er in een zich steeds verder seculariserend land ruimte over voor god. Islam is de laatste hoop voor het katholicisme en protestantisme, zo kunnen zij het speciaal onderwijs behouden en blasfemie strafbaar houden.

Terug naar Holman. Linkse zeurpieten eisen dat de kranten waar hij columns voor schrijft hem ontslaan omdat hij een mening heeft die niet overeenkomt met de eigen. Holman zou aanzetten tot geweld en hij voelt zich verwant met Breivik. Ik vind een mening niet voldoende voor ontslag. Hij mag zeggen en schrijven waar hij behoefte aan heeft. Hij is vrij zijn mening te uiten.

Holman heeft het manifest van Breivik doorgenomen en is tot de conclusie gekomen dat Breivik zijn redeneringen op bepaalde punten overeenkomen met zijn eigen denken. De acties van Breivik vindt hij even verwerpelijk als de Islam. Het gaat niet over de denkwijze maar over de acties waar een denkwijze tot kan leiden. Holman’s identificatie met Breivik’s  gedachtewereld is het gevolg van de moord op zijn goede vriend van Gogh door de idioot Bouyeri. Holman heeft, naar mijn bescheiden mening, last van een post traumatische stressstoornis.

Holman roept niet op tot geweld. Hij stelt dat de polensite van de PVV vreselijk kleinburgerlijk Nederlands is, hij vindt verlinken verwerpelijk net zoals het moorden gedreven door een ideologie. Hij vindt het van durf getuigen als je niet klaagt op een vingerwijssite, maar het heft in eigen hand neemt. Met als uiterste consequentie het gebruik van stok en pistool. En dit laatste is wat Nietsche propageerde; de handelende mens, de ridder, niet de lijdzaam lijdende. En dat is waar Holman naar verlangt. Dat wat hij wil zijn, maar waar hij van weet dat hij het nooit zal zijn.

Holman betoogt dat hij geen idealist is, want idealisme is utopisme en dat leidt nergens toe. De beste Theo spreekt zichzelf tegen. Op zich is dat geen probleem. Leven is elk moment anders, denken elk moment aan verandering onderhevig. Het staat alleen wat simpel als je blijkbaar niet begrijpt dat ideologie iets van doen heeft met een beeld over wat een maatschappij zou moeten zijn en wat voor mechanismen naar dit ideaal leiden.

Theodor beweert in een interview aan de Dagelijkse Standaard dat er hoop is voor ons en de islam.

“Als die hordes allemaal gaan komen, en de kinderen die ze allemaal krijgen, dan blijf ik er in geloven dat we ze goed onderwijs kunnen geven, dan helpt de seculariteit.”

-Aha! Je bent dus gewoon een ouderwetse sociaal-democraat! Je hebt een onaantastbaar geloof in de maakbaarheid van de samenleving!

“Kijk. Wij zijn decadent geworden. Wij zijn geen ridders meer. We vinden het fijn om boeken te lezen en televisie te kijken. Maar goed onderwijs, daar blijf ik in geloven, dat helpt om de islam-ideologie tegen te gaan. Omdat ze dan zien dat het belachelijk is.”

-Ik vrees dat de immigranten ons eerder omlaag trekken dan wij hen omhoog.

“Natuurlijk, daar ben ik ook bang voor. Maar toch. Ik blijf geloven in onderwijs. En democratie.”

-Tegen beter weten in.

“Dat is het enige waarin ik wil geloven.”

Als voorgaande geen ideaal is, dan ben ik Breivik. Ik vind de denkwereld van Holman problematisch. Ik weet helemaal niet waar de man voor staat. Ik lees een schrijver die zijn trademark plaatst. De tegendraadse denker, de ideoloog zonder ideologie, de gedesillusioneerde socialist. C’est tout.

Ontwikkelingssamenwerking volgens Blacksmoker

Het debat over ontwikkelingswerk en ontwikkelingssamenwerking wordt voor de zoveelste maal gevoerd. Als er een voorbeeld is van een kip en ei discussie is het wel het bespreken van de voor en of nadelen van ontwikkelingssamenwerking.

Voor de leek, er zijn twee vormen van ontwikkelingssamenwerking: bilateraal dat wil zeggen van staat naar staat. En de hulp welke wordt aangeboden via de non-gouvernementele organisatie (NGO).

Nederland geeft naar verhouding veel geld uit aan het ontwikkelen van anderen. Het geld van de staat naar de staat, bilaterale hulp, was en is veelal omgeven met voorwaarden wat betreft de uitgave. Dat betekende dat de gelden behoorden te worden besteed aan producten uit het land van herkomst. Bijvoorbeeld aan ziekenhuisapparatuur van de producent Philips. Het ontwikkelingswerk van de NGO is meer direct en gaat naar projecten welke leiden tot het ontstaan van een vorm van productie welke in het gunstigste geval gunstig moet zijn voor de welvaart en het welzijn van de bevolking in kwestie.

Ontwikkelingssamenwerking is niet iets wat gebeurd in een vacuüm. De gelden worden besteed in een land aan een natie welke wordt geregeerd door een elite. Daarnaast zijn er nog de internationale verhoudingen waarbinnen de staat in kwestie functioneert. De relatie tussen de internationale en de nationale verhoudingen bepaald de effectiviteit van de hulp. Betrek bij de voorgaande variabelen de effectiviteit van de NGO en de individuele projectbegeleider en je hebt een complex geheel van factoren van invloed op het rendement van ontwikkelingssamenwerking.

Mijn veronderstelling is dat de positieve effecten van de meerderheid der ontwikkelingsprojecten teniet worden gedaan door: ongelijke handelsbetrekkingen tussen de ontwikkelde en onderontwikkelde landen. De enorme schulden van veel ontwikkelingslanden welke het gevolg zijn van het handelen van incompetente elites. De bezuinigingen opgelegd aan ontwikkelingslanden door IMF en Wereldbank om ten minste aan rentebetalingen over de schulden te kunnen voldoen. Er blijft zo geen cent over om te kunnen investeren in scholing of rudimentaire gezondheidszorg waarmee de basis voor ontwikkeling nooit van de grond kan komen. De meerderheid van de ontwikkelingslanden hebben zich ontwikkeld tot grondstoffabrikanten voor het rijke Noorden. En het grootste deel van de opbrengst van deze grondstoffen gaat naar rentebetalingen. Het welzijn en de welvaart van de meerderheid van de mensen in deze landen is er sinds de tweede wereldoorlog niet op vooruit gegaan. Als er een positieve ontwikkeling zou zijn geweest was dat duidelijk geworden door positieve ontwikkelingen van de bevolkingsgroei en de migratie. Van beide is duidelijk dat dit niet het geval is. Vanuit Afrika willen nog steeds duizenden mensen een bestaan opbouwen in het rijke Europa. Als er sprake was van echte economische ontwikkeling in Afrika is er geen reden om massaal te migreren, om en masse te verzuipen in de middellandse zee. Van de meeste landen blijft de bevolking ook maar toenemen omdat kinderen de enige oudedagvoorziening zijn.

En de toekomst, zeker voor mensen in de armere landen van Afrika ziet er niet al te best uit. De Chinese staat en Europese investeerders zijn begonnen met het opkopen van landbouwgrond. De Chinezen om op termijn de eigen bevolking te kunnen voeren. De Europeanen om de Chinezen van voedsel te voorzien om dan met het verdiende geld pensioenen te kunnen betalen. Geld dat verdiend wordt met de verkoop van de landbouwgrond gaat naar de elite, de arme boeren kijken in de loop van de AK 47.

Een ander probleem is dat ontwikkelingssamenwerking is verworden tot een ontwikkelingsindustrie. De NGO heeft een eigen dynamiek. Zij bestaat bij de gratie van donaties door leden, andere vormen van fondswerving en overheidssubsidies. Het uiteindelijke doel van een ontwikkelingsorganisatie is in principe dat het zichzelf opheft. Maar dat streven is ten onder gegaan. Een ieder die er in werkt en voor werkt wil dat graag zo houden. Voor de mensen op locatie is het goed toeven ver van huis betaald op een niveau waar je zelfs hier goed van kan leven, voor de mensen die op het kantoor van de NGO werken is de betaling goed en heeft de baan maatschappelijk aanzien. Je kunt met opgeheven hoofd door het leven; je doet goed voor anderen. Er wordt wel eens gesteld dat de kosten van het draaiend houden van ontwikkelingsorganisaties ten kostte gaat van de ontwikkelingstaak. En dat lijkt mij niet onwaarschijnlijk.

Ik ben voor het verminderen van het geld dat er door de overheid wordt uitgegeven aan ontwikkelingslanden. Ik veronderstel dat bilaterale hulp op geen enkele wijze heeft bijgedragen aan verbetering van welzijn van de inwoners van de landen waar de hulp aan is gegeven. Goede bedoelingen gaan onder in de realiteit van machtsverhoudingen op de planeet.

Tik, Tik gaat het politiektoetsenbord

Mijn beste mede Nederlander heeft u ook zo een hekel aan de dat u zuinig moet zijn. Zuinig, niet omdat u het wil zijn, maar zuinig omdat het van u geëist wordt. Zuinig vanwege een door andermans hebzucht veroorzaakte crisis. Zuinig omdat kleine Nederlandse banken zo graag bij de groten der aarde wilden horen

Decennia lang wordt ons al verteld dat er bezuinigd moet worden. Dat de overheid te groot is, en een te groot beslag legt op de ruimte in de financiële markt. Maar wij moeten vooral geld uitgeven aan duurzame consumptie goederen om te voorkomen dat de economie in het slop raakt. Wij moeten allemaal aan de hypotheek en het eigen huis want dat is na huwelijk en familie het mooiste dat een mens kan gebeuren. De vraag is: wie wordt daar beter van?

Ik ben moe van het woord bezuinigen. Ik wil helemaal niet meer bezuinigen. Waarom? Bezuinigen doe je in tijden van voorspoed. En dan ook de bezuinigde gelden niet gebruiken voor een vestzakbroekzak beleid, maar te sparen voor in tijden dat er door speculatie onzekere economische tijden ontstaan. In het politiek bedrijf lijkt dergelijk vooruit kijken niet mogelijk. En dat wordt voornamelijk veroorzaakt door korte termijn fixatie op de electorale markt. De markt waar macht aan ontleend wordt. En macht lijkt binnen partijstructuren zeer verslavend te werken. Macht is invloed, macht is aanzien, macht is verleiding. Aan de macht levert voordeel op voor de partij(en) in kwestie. Subsidies, reisjes, onkostenvergoeding.

Het wordt tijd dat er binnen partijen eens flink bezuinigd gaat worden op de behoefte aan en het behoud van macht. En als dat niet lukt, dan is het aan het electoraat om de partijen macht te ontnemen.  Ik heb geen idee hoe het laatste vorm zou kunnen krijgen. Een ideetje is misschien om de restzetelverdeling af te schaffen. Dat er alleen dat aantal Kamerleden in de kamer zitting nemen die ook daadwerkelijk verkozen zijn. Als er dan voor vijftig of meer mensen geen stemmen zijn om de zetels te vullen geeft dat duidelijk aan dat het electoraat een appeltje te schillen heeft met zittende politieke kopstukken. Het wordt met deze zetelinvulling onmogelijk wetten te maken of aan te passen want er kan in het geheel geen meerderheid gehaald worden. Dat dwingt politici om het electoraat serieus te nemen. Er is dan geen andere mogelijkheid als gericht en waarheidsgetrouw te werken om de kamer vol te krijgen en het land regeerbaar te houden.

Een andere mogelijkheid om macht doormiddel van machinaties te beperken. In de kamer mogen alleen partijen zitting nemen welke een duidelijk partijstructuur hebben en waarvan bekend is waar de gelden vandaan komen die de partij mogelijk maken. Daarmee zou een gedoogpartij ook daadwerkelijk gedwongen worden mee te regeren en kunnen wij ervan op aan dat het belang van mensen en de menselijkheid beter wordt gediend.

Een minister, politicus, politica die tijdens de zittingsperiode zich onrechtmatig en onfatsoenlijk gedraagt, behoort de Kamer en de politiek te verlaten. Dronken rijden, vechten met barkeepers, racistische propaganda verspreiden, versterken van vooroordelen, onjuist declareren. De dan verloren zetel blijft ook leeg. Geen opvulling door partijgenoten of coalitiepartners.

Alle wetgeving aangenomen door beide Kamers wordt getoetst aan de grondwet en aan het Europees handvest voor de Rechten van de Mens. Ook de Europese wetgeving en verdragen worden op deze wijze getoetst. Zo wordt voorkomen dat er mensonterende wetgeving in de boeken komt. En het menselijk welzijn komt door deze vorm van toetsen centraal te staan. Het gaat om welzijn, kwaliteit en vrijheid.  Niet om welvaart, kwantiteit en gebondenheid.

Langzaam worden wij meer en meer slaven van een economisch systeem waar de mens is verworden tot een productie/ consumptie-eenheid. Verkozen vertegenwoordigers behoren deze kwalijke uitwas terug te draaien. Wij zijn mensen met rechten, onvervangbaar. Wij zijn geen producten waarvan er miljarden zijn die kunnen worden gebruikt als wegwerpartikelen, daarvoor zijn wij te kostbaar. Wij kunnen niet wegbezuinigd worden, toch?

Of zijn wij slechts daar om staat en economie in stand te houden en de elite telkens willoos te verkiezen opdat zij fijn en lekker kunnen leven van de vruchten van onze arbeid?

De zondebok en de schuldigen

Ergens in Europa aan de Zee van het Middelland ligt een stuk grond bewoond door de Grieken. Het land van de Grieken heeft een lange geschiedenis. Een lange kenbare geschiedenis.

De recente geschiedenis van de Grieken is er echter geen om trots op te zijn. De politieke dominantie van twee partijen heeft er voor gezorgd dat er aan aantal beleidsrichtingen zijn ontstaan welke in een neoliberale Europese gemeenschap onhoudbaar zijn. Nepotisme is overal, maar lijkt in het land van de Grieken ongekende vorm aangenomen te hebben. Wie wil er niet met zijn 55ste stoppen met werken?  Zeker in een, over het algemeen, zonovergoten land.

De Griekse politieke klasse heeft zich altijd verbonden gevoeld met de Europese gedachte. Waarschijnlijk vanwege het feit dat het woord Europa van doen heeft met de Griekse mythologie. Een andere reden voor het graag bij de familie willen horen is de subsidies die Europa levert voor het ontwikkelen van infrastructuur, goed voor het toerisme en goed voor de productie. Europa is goed voor de Griekse elite. Infrastructuur zonder het efficiënt heffen en gebruiken van interne belastingopbrengsten, wat wil een staatsstructuur nog meer?

De Griekse elite wilde erbij horen, ook bij die ene munt. Er was alleen een klein probleem: het financieringstekort voldeed niet aan de afspraken van het verdrag van Maastricht. Griekenland zag zich geconfronteerd met voortdurende tekorten.

Oplossing voor het wegwerken van deze tekorten: lenen in andere valuta tegen een gunstige rente. De rente bleek het probleem niet, maar devaluatie van de Griekse drachme. Want als je om schuld te betalen steeds meer moet betalen om de waarde van de valuta te halen die je hebt geleend wordt de schuld en daarmee het financieringstekort steeds groter. En met een financieringstekort van boven de 3.5% mocht er niet meegedaan worden met de Euro.

Hoe kom je in aanmerking voor meedoen in de Euro als je de meest verkwistende elite in de klas bent? Je zoekt een hele handige partner die weet hoe jij de boel legaal kan flessen. Een zakenbank: Goldman Sachs, de Amerikaanse gigant op het gebied van derivatencreatie en handel.

Goldman toverde  een ruilderivaat uit de hoed welke het mogelijk maakte de leningen in niet Europese valuta om te zetten in Euro leningen uit de zak van Goldman tegen een gunstige, te hoge, wisselkoers. En zo verdween er een kleine drie miljard uit de boeken waardoor het Griekse financieringstekort binnen de grenzen van de Europese regels bleef.

Goldman dekte zichzelf in door zich te verzekeren tegen het niet kunnen terugbetalen van de Grieken aan Goldman, en de premie voor deze verzekering weer bij de Grieken in rekening bracht. Dat is een vorm van insider trading en daarmee een criminele handeling. Zeker omdat deze wijze van handelen de stabiliteit van de Eurozone in gevaar bracht en brengt.

Griekenland de Euro binnen geloodst door Goldman Sachs. Voordelig voor GS en ongunstig voor Griekenland en Europa. De deals van de Grieken met Goldman zijn goedgekeurd door de Europese statistische waakhond op het gebied van financiën. Dat deze waakhond in zijn geheel niet toegerust was voor deze taak blijkt, zoals altijd, pas achteraf. Europa heeft niet de beschikking over de slimste mensen, Goldman wel.

Predator banken als Goldman Sachs proberen overal geld aan te verdienen. En dat kunnen zij omdat zij de beste mensen in dienst nemen. Mannen en vrouwen welke talent hebben op het gebied van mathematica en computer programmeren. En dat lukt door de beloningsstructuur. Werken voor Goldman maakt je rijk en daarna kun je terecht in de wandelgangen van de macht.

De meerderheid van financiële beleidsmakers in de regering Bush en de Obama regering komen uit de schoot van Goldman. Hoezo belangenverstrengeling?

Predator banken zijn er op uit zoveel mogelijk invloed te krijgen op het maken van financieel beleid in soevereine landen. Daarnaast wil zij van deze staten dat zij, als er een crisis ontstaat door een, bijvoorbeeld, totaal anarchistische derivaten handel, gered worden met de toekomstige belastingopbrengst van de werknemers van het land of de regio in kwestie.

Predator banken zetten in op beide kanten van de medaille en weten zo altijd winst te maken. Goldman is een van de banken die het mogelijk maakte voor arme Amerikanen om een hypotheek te nemen. Deze hypotheken op te nemen in CDO’s (Collateralized debt obligation) en er daarna op in te zetten dat deze mensen hun hypotheek niet konden betalen en de CDO’s  waarde zouden verliezen. Zo ging de verzekeraar AIG op zijn gat en begon de crisis waar wij nu nog mee te maken hebben. Maar Goldman kwam er goed van af. Verloor geen cent op het geheel door de bail-out van de Amerikaanse overheid.

Ook in Europa is het Goldman gelukt door overal op in te zetten om ongeschonden door de crisis heen te komen. Wie er lijden onder de crisis? Grieken, Spanjaarden, Italianen, Nederlanders. Maar alle grote jongens zijn er nog steeds, niemand is failliet en weinig zitten er in de bak. De ECB geeft goedkoop geld in lening waar Goldman en de andere mannen in banken van profiteren. En dat is precies waar Goldman op inzet. Winst privé, verlies publiek. Win Win voor de bank.

Predator banken spelen de euro en de dollarzone tegen elkaar uit. De euro krijgt de meerderheid van de aanvallen te verduren. Waarschijnlijk omdat de meerderheid van de predator banken van Amerikaanse origine is. Wat is er gevaarlijk voor de dollarzone? Een eurozone waar alles werkt; meer slimme werknemers, betere producten en rijkere, gezondere consumenten.

Het zijn niet de Grieken die de eurocrisis hebben veroorzaakt. Het is de overtuiging dat alles aan de markt overgelaten moet worden. Het is de incompetentie van de beleidsmakers op het gebied van de moderne financiële industrie. Het is de competentie en de hebzucht van de mensen die de financiële markten beheersen.

Woede hoort gericht te zijn op de mensen die wij verkiezen om onze belangen te behartigen. Want wat blijkt telkens weer. Onze verkozen vertegenwoordigers behartigen de belangen van spelers die diametraal staan op de belangen van de mensen in de straat, auto, huis. Ook onze vertegenwoordigers vinden het sexy om er bij te horen. Hoogmoed komt voor de val.

Wij moeten bezuinigen en steeds meer publieke goederen laten privatiseren, waar niemand beter van wordt. Het gaat niet slecht met de economie in Nederland omdat jij of ik niet genoeg consumeren. Het gaat slecht omdat het grote graaien werd en wordt gezien als een deugd.

Zwerver

Iedereen kent ze, iedereen geeft er wel een paar of paar honderd in dorp of gemeente. Je ziet ze voornamelijk in de buurt van supermarkten. Over het algemeen zie je er niet meer dan twee tegelijk.

Ik heb het over daklozen, thuislozen. In het niet politiek-correcte jargon: zwervers.

Zwervers zijn mannen en vrouwen die niet mee kunnen komen. Er zijn veel mensen die vinden dat zij niet mee willen komen, maar dat is een idioot standpunt. Ik vind dat zij niet mee kunnen komen. Waarom? Vele redenen. Voor de meerderheid geld; geen geluk in het leven. Door een opeenstapeling van kleine gebeurtenissen: baan kwijt, relatie op de klippen, opgebrand, psychotisch. Hypotheek te duur of de huur niet meer kunnen betalen. Zijn zij als mensen op straat terechtgekomen.

Een meerderheid van deze ongelukkige mensen komt er met wat hulp van mens en maatschappij weer bovenop. Er is echter een kleine groep die niet zo maar meer van de straat komt. Zij hebben vaak last van een verslaving, een psychose en kunnen zich niet meer inpassen.

Bij de supermarkt bij mij beneden staan de verkopers van de Z, ik koop nooit een Z. Ik geef ze wat. Z verkopers zijn de kansrijkere mannen en vrouwen onder de daklozen. Over de tijd heb ik er een groot aantal zien komen en gaan. En ik weet van enkele wat ervan ze terecht is gekomen. De ene is terug naar de IT wereld waar hij vandaan kwam; ook programmeur´s kunnen opbranden. De ander heeft een baan gevonden bij mensen thuis als mientje van alles. Weer een ander is dood gevonden in het gekraakte bootje waar hij de nachten doorbracht.

Ik ken mensen die nooit en cent geven aan daklozen. Zij hebben een excuus: ´ze kopen er toch alleen drank of drugs van. Je helpt ze niet door ze geld te geven; je moet ze leren vissen dan kunnen ze voor zichzelf zorgen.´ Vreselijke slechte excuses voor het niet geven om anderen. En gewoon niet waar. Want zij zijn bang voor de zwerver. Zij willen niet geconfronteerd worden met de zwarte kant van onze maatschap. Zij willen niet weten van de nare kant van het leven in onze zo prachtige maatschappij waar alles goed is en goed zal blijven. Deze mensen hebben oogkleppen op. Willen niet weten dat dakloos zijn behoort tot de dingen die je kunnen overkomen. Behoort tot het spectrum van bestaan in onze stinkend rijke maatschappij. En eigenlijk onmogelijk behoort te zijn.

Wat mij niet bevalt aan de mensen die de dakloze ontkennen is dat zij zich vreselijk druk maken over het welzijn van dieren. Honden, paarden, katten, beren, cavia´s, ratten en muizen behoren allemaal rechten te krijgen en eerlijk behandeld te worden. Dierenpolitie daar ben ik het mee eens.

Maar wat mij verbaasd is dat er niet wordt ingezien dat het beter behandelen van andere levende wezens, waarvan er vele al langer over de aardkloot schuiven dan Homo Sapiens, alleen dan kan gebeuren als wij onze eigen soort met respect behandelen. Geen respect voor het leven van dieren zolang er geen respect is voor het leven van mensen. En daar, lieve mensen, ontbreekt het aan.

Niet alleen in Nederland, maar over de hele planeet hebben mensen schijt aan het leven van anderen. Zien anderen als een bedreiging die moet worden geëlimineerd. Als dakloze of arm mens ben je overal op de planeet het zaadje. Je kunt op veel plekken niet, niet gelovig zijn want dat kost je, je leven. Als emigrant uit een ander land ben je, je leven niet zeker of word je behandeld als een untermensch.

Zolang wij mensen door maatschappelijke structuur, religieus fanatisme, economische ideologie en eenzijdige scholing geen respect kunnen opbrengen voor mensen die niet in het geconstrueerde plaatje passen hebben wij geen toekomst in Nederland en op de planeet.

Op de baan, daar worden zaken gedaan

Occupy Amsterdam: de eerste uren

Lang niets gedaan aan samenkomen. Ben gegaan met goede vriend. Het was een gemêleerd gezelschap, goed om te zien dat het zakkenvullen afschuw oproept. Camera meegenomen.

Ik hou van Holland?!

Nog niet zo lang geleden plofte ik na het eten met een vriendin voor de televisie. Het was de avond van de zaterdag. Zij is een zapper en dat waardeer ik. Al zappende bereikte wij een van de RTL zenders waar een spelshow aan de gang was.

Ik zag een kleine Chinese man met een koptelefoon op zijn hoofd. De achtergrond van de set werd gevuld met tulpen molens en kaas. Ik zag Linda de Mol en twee groepen mensen. Aan mijn rechterhand waren zij gekleed in het oranje mijn linkerhand was gekleed in blauw met rood wit. De Chinese man was iets aan het zingen. Er klonk een zoemer en aan de kant van de oranje tribune werd de titel van een Nederlands lied geschreeuwd. Linda zei dat het goed was en het publiek reclameerde plezier. De Chinees werd paternalistisch toegelachen, bejegend en bedankt. Ik was verbaasd en vroeg aan mijn kijkgenoot: ´wat is dit?´ Zij antwoordde, ´een spelshow, ik hou van Holland.´ Ik kreeg een afkeurende trek op mijn gezicht, alsof ik onverwacht iets zuur´s op mijn tong had gekregen. Wij keken nog even verder tot de polonaise werd ingezet. De polonaise is iets dat wij niet zo goed kunnen verdragen.

De spelshow hield mijn interesse onbewust een paar dagen vast. Telkens kwam het polonaise deuntje weer naar boven; tijdens het fietsen, boodschappen doen en werken. Je kent het wel die deuntjes die op de een of andere manier blijven hangen in je brein. Deuntjes die blijken te appelleren aan je onbewuste behoefte aan ritme, simpel ritme.

Ik besloot eens een hele aflevering van de spelshow te bekijken. Alle tv zenders bieden uitzending gemist aan via het internet. Het is een simpele formule: twee teams van BN,ers nemen het tegen elkaar op met spelletjes die de kennis over Nederlandse dingen testen. Het winnende team geeft haar publiek een prijs. Nederlanders laten zich graag misbruiken als er iets gratis valt te verkrijgen. En Nederlanders houden van gezellige spelletjes.

De spelshow bestaat al een aantal jaren en heeft een groeiend aantal kijkers. Gemiddeld kijkt er een kleine tien procent van de Nederlandse bevolking naar het programma. Aan het begin van deze aflevering refereert de gastvrouw aan de gezelligheid van het programma en geeft een sneer richting intellectueel Nederland omdat het programma bij deze doelgroep niet in de smaak valt. De kijkcijfers laten haar zien dat de mening van deze Nederlanders en niet toe doet. En het is goed voor haar al heel goed gevulde bankrekening.

De show is strak geregisseerd. Het teampubliek doet wat van ze verwacht wordt: lachen om de grappen, klappen en deinen als de huisband een bekend deuntje inzet. De teams doen goed mee om het gezellig te houden. Ik moet zeggen dat ik zo nu en dan ook nog wel heb gegniffeld om de grappen van Najib Amali en zijn teamleider.

Ik begrijp dat mensen van Nederlandse afkomst deze show leuk vinden. Het is eenvoudig vermaak gelardeerd met af en toe snedige humor. De meeste vragen zijn te beantwoorden als je veel naar RTL zenders kijkt en houdt van Nederlands mediaproduct. Het is een heel uitgekiend programma volledig gericht op het behalen van een maximale omzet voor de zender. Echt een succesformule.

Ik heb er niets mee. Ik vind het een beangstigend programma. Het is gericht op kleinburgerlijk provinciaals nationalisme. In deze aflevering was de enige immigrant Najib Amali. Het publiek, en de overige BN, ers allemaal zo blank als blank kan zijn. Het is: houd van Holland zonder niet geassimileerde immigranten. Nu zou ik als allochtoon niet aanwezig willen zijn bij deze tenenkrommende viering van kleinburgerlijk Nederlands nationalisme.

Het programma is voor Henk en Ingrid. Lekker gebruik maken van een Chinees om de hardwerkende gehoorzame Nederlander zich beter te laten voelen; kijk deze man zijn best eens doen om erbij te horen, wat leuk! Zo gezellig. Ik denk dat geen enkele andere immigrant zou willen doen wat de heer Chung doet. Het Nederlands van de heer Chung is zo beroerd dat hij niet begrijpt hoe denigrerend er over zijn Nederlands gedaan wordt. Ik hoop dat hij en zijn familie er tenminste een goede vernedervergoeding voor krijgen.

Ik hou van Holland klopt ook niet. Holland zijn Noord en Zuid Holland. Nederland is deze twee provincies plus de anderen. Een betere naam zou zijn: Ik houd van Nederland. Ik vermoed dat de makers van het programma dit wel hebben overwogen, maar het net iets te vonden. Ik houd van Nederland riekt iets te stevig naar een nationalistische grondslag. Holland ligt lekker op de tong en wordt gebruikt bij alle evenementen waar nationalisme de massa stuurt en verleidt.

Holland, Nederland prima plek om te wonen en te leven, maar er van houden. Houden van kan naar mijn bescheiden mening alleen van de dingen die leven. Het houden van abstracties als land en natie is een vals liefhebben opgelegd en gericht op het continueren van gezagsverhoudingen. Want het houden van Holland wordt geassocieerd met de kleur oranje. Oranje is de naam en de kleur van het koningshuis. Het is in het belang van het koningshuis en adellijke families om het klapvee te laten houden van Holland. Zo blijft de machtspositie gegarandeerd.

RTL houd van Holland en Oranje, en Oranje houdt van RTL.